مبادی و مبانی همگرایی مذهبی از منظر استاد شهید مطهری

مبادی و مبانی همگرایی مذهبی از منظر استاد شهید مطهری

منابع مقاله: طلوع، سال 7، شماره 25، بهار 87، ریاض احمد دار ؛

چکیده:
از منظر استاد مطهری مراد از همگرایی: وحدت در عین اختلافات فرقه ای  به رسمیت شناختن دیگران است؛ چرا که وحدت مذهبی نه عملی است و نه منطقی. ایشان این وحدت را «وحدت جبهه» می نامند که در واقع تمسک به اصول مشترک اسلامی در برابر دشمن مشترک خارجی است.
نقطه محوری مباحث همبستگی اسلامی وی، عوامل انحطاط مسلمانان می باشد که بر روی سه عامل (انحراف مسلمانان، دسیسه های بیگانگان، اتهامات مستشرقان) متمرکز است.
واژه های کلیدی: همگرایی، تفاهم، وحدت، اجتهاد، حج، کعبه، عقل، مطهری.
1.عناصر تعالی و عظمت اسلام و مسلمانان
به نظر استاد مطهری، اسلام یک نظام رهبری برای انسان است و این نظام علاوه بر اینکه دارای یک زیربنای فکری است، روبناهایی عملی و اجتماعی نیز دارد. این زیرساز فکری حتماً باید از هر آسیبی مصون بماند و گر نه خطر سقوط همه بنا وجود دارد.[1]
2.عناصری زیربنای فکر اسلامی
استاد مطهری معتقد است که در تفکر اسلامی عناصری اساسی وجود دارد که موجب زنده و جاندار شدن اسلام شده است. مراد قرآن که می گوید: «استجیبوا لله و للرّسول إذا دعاکم لما یحییکم»، همین عناصر است. ملت مسلمان نیز در صدر اول به خاطر همین عناصر زنده شد.[2]
این عناصر بنیادین تفکر اسلامی عبارت اند از:
الف) شورانگیزی، امیدبخشی و تحرک بخشی
 این شورانگیزی و تحرک بخشی و هیجان آوری بر اساس هیجان کور نیست، بلکه مبتنی بر ارائه هدف مشخص و علمی و ارائه راه وصول به آن است که منطبق بر غرایز واقعی بشر می باشد. این شورانگیزی هم در جنبه های مادی دعوت اسلامی بوده است و هم در جنبه معنوی آن.[3]